بنابر اعتقاد شیعه، اهل بیت D دارای درجه‌ای عالی از دانش هستند که فراتر از علم عادی و دارای مبادی و مجاری غیبی و لدنی است. امامان D این علم را از منابعی متفاوت دریافت می‌کنند. مهم‌ترین مسئله‌ای که در اینجا مورد توجه قرار می‌گیرد دلیل این ادعاست؛ قرآن و احادیث، بر اثبات این مدعا دلالت دارند. این نوشتار دربارة چیستی منابع علم امام در کتاب روایی محدثین مدرسة قم بحث می‌کند و با روش توصیفی به مسئلة فوق پاسخ می‌گوید. محدثان این مدرسه عنایات خداوند، وراثت، و فرشتگان را سه منبع اصلی علم امام ذکر کرده‌اند که هرکدام از این منابع خود به چندین منبع مانند الهام و نکت در قلب، عروج اهل بیت به آسمان، وراثت مستقیم از خداوند، عرش الهی، اسم أعظم، قرآن، جامعه، جفر، صحیفه فاطمه و علی، کتاب‌های انبیا و اوصیا، روح‌القدس، «روح من امر ربی»، هزار باب علم ، عمود نور و نزول فرشتگان در شب قدر تقسیم می‌شوند. این مقاله ضمن بررسی و توصیف این منابع، در مواردی به شیوه‌های تحصیل آن نیز اشاره می‌کند.
)